Het lijkt erop dat de Mannish Boys story bij Delta Groove Music een succesverhaal begint te worden. Hun eerste CD dateert van 2004 en sindsdien zijn er nog 3 gevolgd met als laatste ‘Lowdown Feelin’’ in 2008. Het samen gaan van enkele gevestigde waarden in ‘Bluesland’ was met de bedoeling om wereldwijd op de festivals veel volk op de been te brengen door het crème van de artiesten samen op het podium te brengen om zo de ‘blues’ te verkondigen wat hun tot nu toe al aardig is gelukt. Het is mede door de inzet van Delta Groove Music CEO Randy Chortkoff dat dit succes verhaal blijft verder duren en daar zijn wij bluesfanaten natuurlijk niet treurig om. Wanneer ze er nu bij Delta Groove gaan aan beginnen om elke meewerkende artiest op het voorplan te laten treden zijn we nog wel enkele jaren gerust dat ons landje overspoeld wordt met steengoede blues.

Op 17 februari 2009 vind de release plaats van hopelijk de eerste in een lange rij. In de spotlight staat dan Bobby Jones, iemand die in 2007 met de CD ‘Big Plans’ reeds als ‘guest’ aantrad en dus nu zijn ‘Comin’ Back Hard’ mag introduceren. Bobby Jones groeide op in Farmerville  LA.  Op 16-jarige leeftijd liep hij van huis weg onder het mum dat hij bij het leger ging. Zijn eerste stappen in de blues deed hij op een ‘radiostation’ in Nashville en speelde hoofdzakelijk muziek van o.a. Buddy Ace, Ivory Joe Hunter, de Bobby Blue band and BB King. Toen hij in ’59 terug richting Chicago trok wilde hij in de voetsporen lopen van artiesten zoals Muddy Waters, Buddy Guy en Junior Wells. Bobby kreeg de kans om met verschillende artiesten op te treden en kreeg zelfs op een dag de kans om Junior Wells te vervangen bij ‘The Aces’.

De eerste single van Bobby zelf was ‘Sugar Baby’  en wat later was er al een succesje met ‘I Am So Lonely. Toch vlotte zijn carrière niet al te best tot hij in het vizier kwam bij Delta Groove. Het was toen dat Mr. Chortkoff vroeg om mee deel uit te maken van The Mannish Boys en nu in 2009 krijgt hij de kans om zijn eerste echt solo project aan ons voor te stellen al is de backing band de reeds overbekende Mannish Boys.

Deze ‘Comin’ Back Hard’ mag best geslaagd worden genoemd met 11 aangename bluesnummers die ons dadelijk terug doen denken aan de ‘good old days’ met een diversiteit aan nummers . Bobby Jones mag hier beroep doen op MBOYS als Finis tasby, Al Blake, Randy Chortkoff, Lynwood Slim, Kirk ‘Eli’ Fletcher, Franck ‘Paris Slim’ Goldwasser, Kid Ramos, Junior Watson, Fred Kaplan, Tom Leavy, Ronnie James Webber en Richard ‘Big Foot’ Innes…of moet er nog zand zijn?
Nummers als ‘She’s the One’ en Willie Dixon’s ‘Two Headed Woman’ gaan er in als zoete koek mede door de warme stem van Bobby die toch wel enkele gelijkenissen vertoond met BB. Sterk is ook ‘I Must Be Crazy’ dat hier lichtjes overgoten wordt met een Soulsausje met Cynthia Manley en Jessica Williams als backing vocals en Al Blake op de bluesharmonica.

Op deze schijf zijn er twee nummers aanwezig van wijlen Ike Turner en het eerste ‘Get It Over baby’ zou zo op het lijf zijn geschreven van BB King met een gedreven Junior Watson op zijn Harmony. Met ‘I Don’t Know’ doen Bobby en zijn clan het ietsje rustiger met Fred Kaplan op de piano. Terug naar de Chicago bluesscene met ‘Tired of Your Jive’ en hier wordt de leadguitar bespeeld door Franck ‘Paris Slim’ Goldwasser.
Back on track…met het opzwepende ‘Cry For Me baby’ van de hand van Melvin R. London en hier komt onze trouwe bekende Kirk ‘Eli’ Fletcher op de proppen. Een verhaaltje over een vrouw met drie handen wordt op de harmonica ondersteund door Lynwood Slim van wie we toch een tijdje niets meer hebben gehoord. Op #10 maken we plaats voor toch al een beetje een klassieker en op deze ‘Mystery Train’ laat Bobby de eer aan Finis Tasby om de vocals waar te nemen.

Afsluiter is een regelrechte blues met ‘How Long Will It Last’ en een Kid Ramos die solo's ten beste geeft hopen we dat het nog wel een tijdje mag duren dat deze bluesgang samen komen om zulke producties op ons los te laten. Vanaf 17 februari bij de platenboer en het is zeker en vast de moeite. Good Old Blues, straight from the heart…